Ο Ε Π
Ι Β Α Τ Η Σ
της Α ί γ ι ν α ς
Ηλεκτρονικό τεύχος Νο. 10
Προϋπόθεση Αναβάθμισης του Δήμου
Αίγινας
************
Είναι αξίωμα ότι, «Χωρίς τη αλλαγή
νοοτροπίας του Εκλογικού Σώματος είναι αδύνατο να επιτευχθεί αναβάθμιση του
Δήμου με αποτέλεσμα την κοινωνική - οικονομική ανάπτυξή του».
Τούτο συνάγεται από το ερώτημα,
που λέγεται κατά κόρον:«Γιατί
διαμαρτυρόμαστε για την ανεπάρκεια των Δημοτικών μας Αρχόντων, αφού εμείς τους
εκλέγουμε;»
Επομένως, το πρόβλημα, είμαστε
εμείς, οι πολίτες και όχι αυτοί, τους οποίους εκλέγουμε.
Διότι εμείς οφείλουμε να τους
κάνουμε επαρκείς, συμμετέχοντας στα κοινά.
Τα κυριότερα θέματα ανά σελίδα:
1.-
Προϋπόθεση Αναβάθμισης του Δήμου Αίγινας.
2.- Η Ναυτιλιακή Ανάπτυξη της Αίγινας.
3.- Οι Πρώτες 1000 Μέρες της Νέας
Δημοτικής Αρχής.
4.- Η Ομορφιά και ο Πλούτος, που
Χάθηκαν.
ο
Επιβάτης της Αίγινας
Ενημερωτική
Ηλεκτρονική Έκδοση του Συλλόγου Επιβατών Ακτοπλοϊκής
Συγκοινωνίας Αίγινας - Σ.Ε.Α.Σ.Α.
Ιούλιος 2014
2 - ο Επιβάτης της Αίγινας
- Η Άποψη του Σ.Ε.Α.Σ.Α. για την Ακτοπλοϊκή Συγκοινωνία
Η Ναυτιλιακή Ανάπτυξη της Αίγινας
‘Η Αίγινα, νησί στην μέση του Σαρωνικού, δικαιούται και θα
μπορούσε, πέραν από την γενική ανάπτυξή της, να είχε προωθήσει ιδιαίτερα όλες τις
δραστηριότητες της Ναυτιλιακής Βιομηχανίας. Αυτό, φυσικά, προϋποθέτει την ύπαρξη τοπικών ναυτιλιακών
εταιριών, που θα βελτίωναν την Ακτοπλοϊκή της Συγκοινωνία από Πειραιά προς
Αίγινα και λιμάνια της Πελοποννήσου, όπως για παράδειγμα, τα Μέθανα και, κατ’
επιλογή, την Επίδαυρο. Προσπάθειες από τοπικούς εφοπλιστές στο παρελθόν,
δυστυχώς, δεν ευοδώθηκαν. Κατά συνέπεια, η Ακτοπλοϊκή της Συγκοινωνία παρέμεινε
υπό την αποκλειστική εκμετάλλευση ξένων εταιριών. Παρ’ όλο ότι ο Δήμος έχει
δικαίωμα παρέμβασης, τουλάχιστο, στον καθορισμό των δρομολογίων, αυτό δεν έχει
ασκηθεί από καμία Δημοτική Αρχή μέχρι σήμερα. Ωστόσο, θα μπορούσε ο Δήμος, με
την μέθοδο της Σ.Δ.Ι.Τ. να κάνει τις
δικές του μεταφορές, του νερού και των σκουπιδιών, μέχρι να εκλείψει η ανάγκη
τους. Αυτές οι μεταφορές θα βοηθούσαν την ελάττωση του κόστους μεταφορά τους
και την βελτίωση της ποιότητας του νερού, προς όφελος του Δήμου και των πολιτών
του
Όμως, η εν λόγω ανάπτυξη προϋποθέτει την αποκατάσταση
συγκεκριμένων λαθών από την σημερινή και τις προκάτοχες Δημοτικές Αρχές. Τα εν
λόγω λάθη αφορούν την προβλεπόμενη κατασκευή κυματοθραύστη με φυσικούς
ογκόλιθους στο κεντρικό λιμάνι της Αίγινας και την αντικατάσταση των Δημοτικών
δικτύων ύδρευσης της Αίγινας και των Δημοτικών Διαμερισμάτων. Η αποκατάσταση
του πρώτου λάθους θα πρέπει να γίνει με την ακύρωση της εν λόγω κατασκευής και
αντ’ αυτής να γίνει η εκβάθυνση του λιμανιού του Λεόντι και η κατασκευή των
προβλητών του, που λείπουν. Η αποκατάσταση του δευτέρου λάθους θα έπρεπε πρέπει
να είχε γίνει με την αντικατάσταση των παλαιών δικτύων, έστω και τμηματικά,
κατά διαμέρισμα, η οποία θα σταματήσει τις πραγματικές διαρροές του δημοτικού
νερού. Η αποκατάσταση και των δύο λαθών θα ελαττώσουν το κόστος μεταφοράς του νερού
και θα βελτιώσουν την ποιότητά του. Εξυπακούεται ότι εάν πίνουμε νερό της
ΕΥΔΑΠ, τότε θα ελαττωθεί και το συνολικό κόστος της ύδρευσης του Δήμου και των
καταναλωτών.
Ωστόσο, η ναυτιλιακή ανάπτυξη
του νησιού και όχι μόνο, προϋποθέτει επάρκεια και πολιτική βούληση εκ μέρους
της Δημοτικής Αρχής, να προβεί στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Όμως, η
εμπειρία των προηγούμενων δεκαετιών έχει αποδείξει ότι παρόμοια προσόντα δεν διέθετε
καμία Δημοτική Αρχή. Αυτό, φυσικά, δεν αποκλείει την εξαίρεση της νέας Δημοτικής
Αρχής, να κάνει την υπέρβασή της και να αποδειχθεί επαρκέστερη των προκατόχων
της με την βοήθεια της θεσμοθέτησης του «Συμβουλίου Πολιτών Αίγινας». Εάν και η
νέα Δημοτική Αρχή ακολουθήσει την ίδια πολιτική με τις προκάτοχες της, τότε,
σύμφωνα με το σκεπτικό του αξιώματος της πρώτης σελίδας η ευθύνη δεν θα βαρύνει
απόλυτα την ίδια και την μειοψηφία, κατά το μερίδιό της, αλλά και, κυρίως, του
πολίτες, που την εξέλεξαν, εν γνώσει της ανεπάρκειάς της. Το γεγονός, το οποίο
απευχόμαστε, θα είναι το χειρότερο, που μπορούσε να συμβεί στην Αίγινα κατά την
τρέχουσα πενταετία. Εκτός, εάν οι πολίτες αναλογιστούν την ευθύνη για την
πατρίδα τους, πέρα από το προσωπικό τους συμφέρον και αναθεωρήσουν τις απόψεις
τους.
Εν τούτοις, παρόλο ότι η πλειονότητα των πολιτών παραδέχεται
την ευθύνη της, δεν είναι διατεθειμένη να κάνει κάτι, για να αποκαταστήσει αυτή
την παραδοξότητα. Φυσικά, δυσανασχετεί όταν βλέπει στους λογαριασμούς της ΔΕΗ,
για παράδειγμα, ότι είναι υπερβολικά αυξημένα τα Δημοτικά τέλη και
συνειδητοποιεί, τελικά, ότι αυτή πληρώνει τις ζημιές λόγω ανεπάρκειας των
Δημοτικών Αρχών. Το φαινόμενο μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά, κατά την άποψή
μας, έχει μια λογική εξήγηση. Η εν λόγω πλειονότητα, προφανώς, δεν θέλει να
ενωθούν οι πολίτες, για να βοηθήσουν την Δημοτική Αρχή ν’ απαλλαγεί από την
ανεπάρκειά της. Διότι για τους δικούς της λόγους, προτιμά να διατηρηθεί το Δημοτικό
και Πολιτικό σύστημα, όπως έχουν. Προφανώς, δεν θέλουν να γίνουν οι απαραίτητες
μεταρρυθμίσεις στον Δήμο, που θα αναβαθμίσουν αυτόν και την κοινωνία του.
Μήπως έχει δίκιο ο
αείμνηστος Κώστας Βάρναλης, όταν λέει,
«Φρόνιμα και ταχτικά/ πάω με
κείνον που νικά/………. Κι άμα σε φτύνει αφτός,/ να κάθεσαι σκυφτός/ και θα ‘χεις
τα πρωτεία/ στη σάπια πολιτεία./…..
Για το Δ.Σ. του
ΣΕΑΣΑ
Φίλιππος Χατζηπέρης
πρόεδρος
O Επιβάτης της
Αίγινας – http://epivatisaiginas.blogspot.gr/
Ιδιοκτήτης: ΣΕΑΣΑ, Κυψέλης & Χλόης - Αίγινα 18010,
Τηλ/Φαξ Eπικοινωνίας 22970–22.570, - ΑΦΜ 099.119.939 Ιστοσελίδα Διαδικτύου: http://epivatisaiginas.blogspot.gr/ - http://seasaigina.blogspot.gr/ - email: fxperis@otenet.gr. Εκδότης: Μουτσάτσος Π.,
Φαντάδο-Αίγινα 180 10. Διευθυντής:
Χατζηπέρης Φίλιππος, Κυψέλης και Χλόης–Αίγινα 180 10. Εξουσιοδοτημένη Συντακτική
Επιτροπή:Χατζηπέρης Φ. Μουτσάτσος Π., Γαλάρης Στ
3 - Ο Επιβάτης της Αίγινας - Η Άποψη του Σ.Π.Α. για τα Κοινά, Εκφρασμένες σε άρθρα
Οι Πρώτες 100 Μέρες της Νέα Δημοτικής Αρχής
Μετά την εκλογή κάθε νέας Κυβέρνησης
στην κεντρική Πολιτική Σκηνή, συνηθίζεται να λέγεται τι θα κάνει τις πρώτες
εκατό μέρες, μετά την ανάληψη των καθηκόντων της. Το ίδιο ερώτημα κάνει και το
εκλογικό σώμα της Αίγινας για την νέα Δημοτική Αρχή. Ελπίζει και θέλει να
πιστεύει ότι το πρόγραμμα έχει αρχίσει να καταστρώνεται από την επομένη της
επικύρωσης της εκλογής της. Φυσικά, καμία Δημοτική Αρχή, μέχρι τώρα, δεν μας
έχει συνηθίσει σε ανακοινώσεις τέτοιου είδους. Αλλά περιμένουμε να το κάνει η
νέα Δημοτική Αρχή, της οποίας η θητεία θα διαρκέσει πέντε ολόκληρα χρόνια με
απόλυτη εφαρμογή του Ν3852/2010 (ΦΕΚ Α’ 87/7-6-2010), τον επονομαζόμενο και «Καλλικράτη».
Ο εν λόγω νόμος της παρέχει περισσότερα δικαιώματα και υποχρεώσεις για την
διαχείριση της εξουσίας. Μια από τις καινοτομίες του νέου νόμου είναι η «Δημοτική
Επιτροπή Διαβούλευσης», η οποία προβλέπεται από το άρθρο του, υπ’ αριθ.
76. Εμείς αυτόν το θεσμό τον λέμε «Συμβούλιο Πολιτών Αίγινας» από
τις 27-7-1990. Είναι, πράγματι, μια ευκαιρία για την Νέα Δημοτική Αρχή
να αποδείξει ότι σέβεται την Δημοκρατία και την Λαϊκή Συμμετοχή στα κοινά του
Δήμου.
Η εν λόγω Επιτροπή πρέπει να
συγκροτηθεί δημοκρατικά και αξιοκρατικά με μέλη από όλο το εκλογικό σώμα της
Αίγινας και να αφεθεί ελεύθερη να εκλέξει μια ολιγομελή Διοικούσα Επιτροπή
(Δ.Ε.) με συγκεκριμένη θητεία, π.χ. ενός έτους. Αφού συγκροτηθεί σε σώμα η εν
λόγω Δ.Ε., θα παρουσιασθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο, για να θεσμοθετηθεί. Ο ρόλος
της «Επιτροπής
Διαβούλευσης» είναι συμβουλευτικός με σκοπό την αναβάθμιση του Δήμου
και την μεταφορά των αιτημάτων της κοινωνίας στα αρμόδια όργανα. Είναι προφανές
ότι εάν θα λειτουργήσει σωστά αυτός ο θεσμός, θα είναι ένα πρωτοφανές γεγονός
για τα δημοτικά πράγματα, που θα βοηθήσει την Δημοκρατία, τον Δήμο και την
Δημοτική Αρχή. Κατά την άποψή μας, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην
αξιοκρατική επιλογή των προσώπων, που θα συγκροτήσουν την εν λόγω επιτροπή. Σε
καμία περίπτωση να μην επιτραπούν παραταξιακά ή κομματικά κριτήρια. Η
επιλογή του υποψήφιου μέλους θα είναι τιμητική διάκριση για να υπηρετήσει την
πατρίδα του.
Με αυτές τις προϋποθέσεις, εάν
υποθέσουμε ότι λειτουργήσει ο παραπάνω θεσμός, ως εκφραστής του αισθήματος της
κοινωνίας της Αίγινας, θα προτείναμε στην νέα Δημοτική Αρχή να συμπεριλάβει,
κατά προτεραιότητα, στο πρόγραμμα των 100 ημερών, «τον άμεσο και απόλυτο καθαρισμό της Αίγινας
από κάθε ίχνος σκουπιδιού»! Η ενέργεια αυτή θ’ αποτελέσει την απαρχή
της ριζικής αλλαγής της διαχείρισης των σκουπιδιών και η έναρξη της ανακύκλωσης.
Η ανακύκλωση και η οικονομική εκμετάλλευση των σκουπιδιών αποτελεί την μόνη
σωστή, υγιή και επικερδή διαχείριση. Γι’ αυτό, η προσπάθεια πρέπει να γίνει
αποφασιστικά και με ενθουσιασμό από την Δημοτική Αρχή. Οφείλει να εμπνεύσει τα
ίδια συναισθήματα και στους δημότες της,
οι οποίοι θα αναλάβουν, προσωπικά, την ανακύκλωση των σκουπιδιών τους μέσα στο
ίδιο τους το σπίτι, στην βάση τους. Θα πληρώνονται για κάθε κιλό
ανακυκλούμενου υλικού που θα παραδίδουν μέσα σε δοχεία ή σάκους που θα τους
δίνει η Δημοτική Αρχή.
Φυσικά, δεν είναι απλά τα πράγματα. Η όλη επιχείρηση χρειάζεται
οργάνωση, υποδομές, όπως υπόστεγα, πρέσες και άλλα μηχανήματα , επισκευή των
υπαρχόντων οχημάτων και άλλες απαιτήσεις, που δεν μπορούν να γραφούν σ’ ένα
άρθρο. Υπάρχει και εμπειρία από άλλους πρωτοπόρους του είδους στην Ελλάδα και
το εξωτερικό. Ο υπογράφων έχει κάνει ανακύκλωση στα πλοία από το 1973, που εφαρμόστηκε
ο MARPOL (Maritime Pollution by Ships). Όρεξη και αυτοπεποίθηση
χρειάζεται από τους καινούργιους δημοτικούς άρχοντες. Απώτερος στόχος είναι η
ελάττωση του όγκου των εξαγομένων σκουπιδιών μέχρι πλήρους κατάργησής της εξαγωγής τους. Τα
πολλαπλά προσδοκώμενα οφέλη είναι προφανή.
Φίλιππος Ν. Χατζηπέρης
πρόεδρος Σ.Ε.Α.Σ.Α.
4 Ο Επιβάτης της Αίγινας - Η Άποψη και η ελεύθερη έκφραση του Αναγνώστη
Η Ομορφιά και ο
Πλούτος
του Βυθού,που Χάθηκαν ……
Το άρθρο αυτό αποτελεί την τελευταία μου επικοινωνία
με τους αγαπητούς αναγνώστες, που αισθάνονταν ευχαρίστηση και χαρά να διαβάζουν
τις ιστορίες ενός επαγγελματία ψαρά, «γυαλιτζή».
Είναι ένα είδος απολογισμού μιας ολόκληρης ζωής, που πέρασα παρατηρώντας με το
γυαλί τον βυθό του Σαρωνικού κόλπου γενικά και, ειδικά, της θάλασσας, που
εκτείνεται δυτικά της Αίγινας και περιλαμβάνει, κυρίως, την Μετώπη και το
Αγκίστρι, αλλά, ενίοτε και τα γύρω νησιά. Η ζωή μου περιλαμβάνει τέσσερις
περιόδους, εκ των οποίων η πρώτη αρχίζει από την ηλικία των 13 χρόνων,
περιλαμβάνει τα μαύρα χρόνια της γερμανικής κατοχής και καταλήγει το 1956. Η
δεύτερη αρχίζει από την συγκεκριμένη χρονιά, οπότε έβγαλα ναυτικό φυλλάδιο και
μπαρκάρισα με τα πλοία, ποντοπόρα
φορτηγά, πετρελαιοφόρα και θαλαμηγούς ως ναύτης, λοστρόμος, Ανθυποπλοίαρχος και
Υποπλοίαρχος. Η Τρίτη περίοδος αρχίζει από την χρονιά που πήρα σύνταξη απόμαχου
ναυτικού και έφτιαξα την δική μου βάρκα, την «Βενετία», ένα υδραίικο σκαρί, με την οποία ξανάρχισα το παλιό
μου επάγγελμα, του ψαρά, στα γνώριμα μέρη. Η τέταρτη και πιο οδυνηρή αρχίζει από
την στιγμή που την αποχωρίστηκα «λόγω γήρατος»,
μέχρι αυτή την στιγμή, που γράφω αυτές τις γραμμές με πολλή δυσκολία, γιατί δεν
με βοηθάνε τα χέρια μου……
Το επάγγελμα του ψαρά το άρχισα με την βάρκα του
πατέρα μου, ο οποίος χειριζόταν τα κουπιά κι εγώ το γυαλί. Ψαρεύαμε στους
τόπους των περιοχών που ανέφερα πάρα πάνω. Όσο πλησίαζε ο καιρός της συνταξιοδότησής μου, τόσο
μεγάλωνε η ανυπομονησία μου να ξαναβρεθώ μόνιμα στην Αίγινα. Έκανα πλάνα για
την βάρκα μου και αξιοποιώντας την επαγγελματική μου πείρα, του ψαρά και του
ναυτικού, και, κυρίως το μεράκι μου για το ψάρεμα, έδωσα τις κατάλληλες οδηγίες στον μάστορα,
όταν έφτασε εκείνη η ώρα. Όταν ήταν όλα έτοιμα, δεν έβλεπα την ώρα να σαλπάρω
και να πάω στους γνωστούς τόπους για να ψαρέψω με το γυαλί. Ο πόθος μου δεν
περιοριζόταν μόνο στο μεροκάματο, αλλά και στην ανυπομονησία να ξανά δω την
μαγευτική εικόνα, που είχα στην φαντασία μου πριν τριάντα ολόκληρα χρόνια.
Ήθελα να ξανά θαυμάσω την χλωρίδα και την πανίδα και όλον τον πλούτο τους, που
είχα κλείσει στην φαντασία μου αυτά τα χρόνια. Τα συναισθήματά μου τα «έπνιγα» με τις τρέχουσες σκοτούρες των
επαγγελματικών μου υποχρεώσεων του βαποριού. Όταν απελευθερώθηκα από
δαύτες, δεν έβλεπα την ώρα και την στιγμή να ξανά βρεθώ και να ξανά αισθανθώ
εκείνες τις ψυχικές χαρές, που είναι ανεπανάληπτες και θα τις θυμάμαι μέχρι να
πεθάνω.
Όταν ετοιμάστηκαν όλα τα απαιτούμενα της καινούριας μου βάρκας, ένα Απριλιάτικο πρωινό, με την
μηχανή, έβαλα πλώρη για το μπουγάζι της Μετώπης. Έφτασα στον τόπο και με
λαχτάρα έβαλα το γυαλί, για ν’ αρχίσω το ψάρεμα. Όμως, κάτι δεν μου άρεσε με
την εικόνα του βυθού που αντίκριζα. Τα νερά δεν ήταν λαμπερά, όπως τα ήξερα,
αλλά θολά. Η άμμος δεν ήταν καθαρή και πράσινη, αλλά βρόμικη και σκεπασμένη με
γλίτσα. Κοιτούσα αριστερά και δεξιά, κοιτούσα μπρος και πίσω, μα δεν έβλεπα
τίποτα ζωντανό να κουνιέται σ’ ότι είχε απομείνει από την πανίδα και χλωρίδα
του βυθού, που ήξερα. Ούτε στην επιφάνειά του, ούτε και κάτω από αυτήν, όπου
κρύβονταν τα ψάρια, για να αποφύγουν τον κίνδυνο που τους καραδοκούσε. Μια
πρωτόγνωρη απελπισία πλάκωσε την ψυχή μου και αναγκάστηκα να φύγω. Πήγα στους
άλλους τόπους ανοιχτά και ρηχά και γύρω
από την Μετώπη, όπου υπήρχαν οι τραγάνες, οι τροκάδες, οι πλάκες, οι τρύπες και τα χαντάκια, οι φυκιάδες και οι
σταφυλιές, που αποτελούσαν το μαγευτικό τοπίο του βυθού. Δεν είδα να βόσκουν
στείρες, σφυρίδες, μπαρμπούνια καρακούκοι, λύχνοι, δράκαινες, μαγιάτικα και όλα
εκείνα τα ψάρια που έρχονταν εδώ για να γεννήσουν, να βοσκήσουν , να παίξουν,
να κοιμηθούν ή και να γεννήσουν.
Εκείνος ο βυθός με την ομορφιά και τον πλούτο του δεν
υπήρχε πια! Όλα ήταν νεκρά και σκεπασμένα από την ρύπανση. Εδώ και εκεί υπήρχαν
κουφάρια από πίνες, καλόγνωμες, μπουρούδες και τόσων οργανισμών που περιλάμβανε
ο πλούτος του βυθού . Πού και πού έβλεπα κάποια ψάρια να κυκλοφορούν σαν
χαμένα, λες και μονολογούσαν για το θανατικό, που έπεσε και για την καλή τους
τύχη να σωθούν. Ίσως, για να δώσουν κάποιο μήνυμα στους ανθρώπους, να
σταματήσουν την ρύπανση και να δώσουν την ευκαιρία στα ψάρια και στους
οργανισμούς, που έχουν διασωθεί, να αναγεννηθούν και να πολλαπλασιαστούν πάλι. Ο
«κήπος της Εδέμ», που λέγαμε τον βυθό
του Σαρωνικού, τότε, έχει μετατραπεί, χωρίς υπερβολές, αλλά με πολύ σπαραγμό
ψυχής, σε ένα απέραντο, σκυλεμένο νεκροταφείο ……….
Αγαπητοί μου φίλοι αναγνώστες, με το τελευταίο γραφτό
μου, θέλω να σας δώσω κι εγώ ένα ευχητήριο και ελπιδοφόρο μήνυμα σε σας και στα
παιδιά σας, να προσπαθήσετε, με την ευχή μου, να σταματήσετε την ρύπανση και να
ξανά κάνετε το βυθό του Σαρωνικού μας ένα νέο
«Κήπο της Εδέμ».
Σας ασπάζομαι
ο Ψαράς, Γιάννης Λουκάτος
